członek zakonu

См. также в других словарях:

• Krzyżak — III {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. Krzyżakacy {{/stl 8}}{{stl 7}} członek niemieckiego zakonu rycerskiego osiadłego w XIII w. na ziemiach polskich, noszący biały płaszcz z czarnym krzyżem; członek zakonu krzyżackiego {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bazylianin — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IV, Mc. bazylianinninie; lm D. bazylianinanów {{/stl 8}}{{stl 7}} członek zakonu opartego na regule Bazylego Wielkiego; początki istnienia tego zakonu w Polsce (XVII w.) wiążą się z Kościołem unickim… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• benedyktyn — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. benedyktynnie; lm M. benedyktyni {{/stl 8}}{{stl 7}} członek zakonu reguły św. Benedykta, założonego w VI w., uznającego izolację od świata w klasztorze, całkowite posłuszeństwo wobec przełożonych, obowiązek… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• albertyn — m IV, DB. a, Ms. albertynnie; lm M. i, DB. ów «członek zakonu założonego przez brata Alberta (Adama Chmielowskiego); w lm nazwa tego zakonu» …   Słownik języka polskiego

• augustianin — m V, DB. augustianinanina; lm M. augustianinanie, DB. augustianinanów «członek zakonu o regule nawiązującej do wskazań św. Augustyna; w lm nazwa tego zakonu» …   Słownik języka polskiego

• bazylianin — m V, DB. bazylianinanina, Ms. bazylianinnie; lm M. bazylianinanie, D. bazylianinanów «członek zakonu kościoła prawosławnego, później greckokatolickiego, opartego na regule św. Bazylego; w lm nazwa tego zakonu» Klasztor bazylianów …   Słownik języka polskiego

• benedyktyn — m IV, DB. a, Ms. benedyktynnie 1. lm M. i, DB. ów «członek zakonu założonego przez św. Benedykta z Nursji; w lm nazwa tego zakonu» Klasztor benedyktynów. 2. lm MB. y «likier korzenno ziołowy wyrabiany dawniej przez benedyktynów; benedyktynka» Pić …   Słownik języka polskiego

• bernardyn — m IV, DB. a, Ms. bernardynnie 1. lm M. ni, DB. ów «członek zakonu założonego przez św. Franciszka i zreformowanego przez św. Bernarda; w lm nazwa tego zakonu» Kościół, klasztor bernardynów. 2. lm M. y → bernard …   Słownik języka polskiego

• bonifrater — m IV, DB. bonifratertra, Ms. bonifratertrze; lm M. bonifratertrzy, DB. bonifratertrów «członek zakonu założonego przez św. Jana Bożego w celu opiekowania się chorymi, szczególnie chorymi umysłowo; w lm nazwa tego zakonu» Klasztor bonifratrów. ‹z… …   Słownik języka polskiego

• cysters — m IV, DB. a, Ms. cysterssie; lm M. i, DB. ów «członek zakonu opartego na obostrzonej regule benedyktyńskiej, założonego w XI w. w Citeaux (Cistercium) we Francji; w lm nazwa tego zakonu» Klasztor cystersów …   Słownik języka polskiego

• joannita — m odm. jak ż IV, CMs. joannitaicie; lm M. joannitaici, DB. joannitatów hist. «członek zakonu rycerskiego, utworzonego około 1130 roku z bractwa religijnego przy szpitalu św. Jana w Jerozolimie, dla obrony Królestwa Jerozolimskiego przed Turkami;… …   Słownik języka polskiego